In de karakteristieke Brasserie Georges in hartje Lyon voelt elke jarige zich bijzonder. Tussen de dampende borden en druk pratende gasten door klinkt regelmatig een draaiorgel. Obers paraderen met opvallende toetjes langs de houten tafels. Even vallen alle ogen op de jarige job. Een ware culinaire voorstelling in deze brasserie uit 1836.
Brasserie Georges: een ervaring die je niet mag missen
‘Bon anniversaire, bon anniversaire’. Terwijl ik nip van mijn biertje klinkt de verjaarsdagsmelodie door Brasserie Georges. De muziek is afkomstig uit een donkergroen houten draaiorgeltje, waarvan een serveerster weinig enthousiast het rad ronddraait. De kartonnen harmonicavellen worden in een rap tempo door het orgel gejast. Ondertussen kijkt iedereen om zich heen. Wie is de jarige? Dat wordt duidelijk als een ober met een lange schort voorbij snelt. In z’n hand een toetje waar een vuur van brandende sterren uit spuit. Als hij het bord voor de jarige neerzet, klinkt luid applaus. Een enorme herrie, want de eetzaal van zevenhonderd vierkante meter is in staat zo’n duizend mensen in één keer te ontvangen.
Oudste en grootste brasserie Europa
Brasserie Georges; één van de oudste en grootste brasseries van Europa, staat sinds 1836 in de wijk Perrache in Lyon. Opgezet door een familie van voormalige bierbrouwers uit de Elzas. Vraag een Lyonnais of hij wel eens heeft gegeten bij ‘Georges’ en iedereen knikt bevestigend. Aan de houten tafels met bankjes die heel dicht op elkaar zijn geplaatst, schuiven grote families aan, groepen vrienden, verliefde stelletjes en mensen die op de trein wachten, zoals ik. Iedereen kent de brasserie, waar je onder de grote Art Deco kroonluchters je ogen uitkijkt.
Steak tartare show
Nauwelijks bekomen van het applaus en de ambiance duwt een ober een volgestouwde kar richting mijn tafeltje. Met grote ogen kijk ik hem aan. Ik had toch alleen een steak tartare besteld? Met een zwierig gebaar zet hij een bord voor me neer, waarop een rauwe bal gehakt prijkt. Een gigantische pepermolen danst voor m’n ogen, afgewisseld door een even grote zoutmolen. Dan worden er in hoog tempo een ui, wat augurken en kappertjes fijngesneden en aan de bal toegevoegd. Om de bal wat sjeu te geven een scheut olijfolie, Tabasco, Worcestersaus en mosterd. Met als finishing touch een rauwe eierdooier. Met een lepel en een vork mixt de ober het geheel en tot slot klinkt er een welgemeend ‘Bon Appétit!’.
Oorverdovend applaus
Bij de table d’accueil, de ontvangstbalie, staat een lange rij. Toch moet de serveerster af en toe de mensen even laten staan, als de volgende jarige zich weer aandient. Snel wordt de verjaardagsmelodie ingezet, geroutineerd draait ze aan het rad, een ober rent langs met een toetje, er klinkt luid applaus en de brasserie gaat weer over tot de orde van de dag. Of zou dit de orde van de dag zijn?